Vorige week moest ik naar de drogist. Hier in het dorp heb je er twee. De drogist met het zwart/witte logo en die ene met de (vind ik) agressief rode huisstijl. Ik ga graag naar de zwart/wit drogist. Ik vind het personeel daar kundiger en vriendelijker. Of dat zo is weet ik niet, maar dat is mijn beleving. Heb ik dus medicijnen nodig dan maak ik geen uitzondering, maar voor een deootje of tandpasta wil ik nog wel eens voor de concurrent gaan als die op mijn pad ligt. Zo stond ik dus van de week in de rode drogist.
HULPVRAAG
Opeens werd ik afgeleid van mijn zoektocht naar het juiste product. Een mannelijke klant en jonge vrouwelijke medewerkers hadden een woordenwisseling. De man had iets gevraagd en zij had geantwoord. Zo bleek uit het gesprek. Ik heb dat niet gehoord. De man vond haar reactie kortaf en snauwend. Hij sprak haar daar op aan. Zij legde hem uit dat ze zijn vraag had beantwoord en daarmee de juiste hulp had geboden. Dat beaamde de man, maar waarom kon het allemaal niet wat vriendelijker? De winkelmedewerkster ging in de verdediging door haar uitleg, dat ze de hulpvraag had beantwoord, te herhalen. En ik moet toegeven, dat deed ze op een snauwende, niet vriendelijke toon. De kans dat de man gelijk had in haar eerdere beantwoording acht ik daarom groot.
Klant twee ging zich ermee bemoeien. Ook zij had een eerder contact met de winkelmedewerkster als onprettig ervaren. De leidinggevende kwam er bij en zij probeerde het niet uit te praten, maar gaf de medewerkster het advies deze betreffende klanten te negeren en verder te gaan met haar werk. Klant drie kwam erbij en zij wilde ook de situatie tot een stoppen brengen door hen eraan te herinneren dat er momenteel ergere dingen spelen dan de vriendelijkheid die gemist werd.
WAAROM
Je kan van alle reacties wat vinden. Diverse lezers, diverse meningen en adviezen. Je kan je afvragen waarom de winkelmedewerkster zo chagrijnig reageerde. Misschien had haar vriend het de avond ervoor uitgemaakt. Misschien voelde ze zich grieperig, maar moest ze toch werken vanwege alle (corona) zieken. Misschien had ze al tien dagen achter elkaar gewerkt vanwege het personeelstekort. Misschien had ze zich verslapen en nog geen tijd gehad voor een ontbijt. Misschien was haar oppas ziek en moest ze ’s morgens een plan B of C bedenken voor haar zoontje (stel dat ze die heeft). Of misschien is ze ‘gewoon’ opgebrand. Zoals zoveel mensen tegenwoordig.
De intelligente lockdown en alle coronamaatregelen maken slachtoffers. Niet alleen de zieken mensen zijn slachtoffer. We zijn het allemaal. En we reageren er allemaal anders op. Iedereen heeft andere kernwaarden die mogelijk worden aangetast. We hebben allemaal andere leefsituaties die om aanpassing vragen. De evenementenbranch, zorg, horeca en cultuursector betaalt zichtbaar de hoogste prijs. Maar zoveel is niet zichtbaar.
VERDRAAGZAAMHEID
Misschien was de reden waarom de man haar aansprak op vriendelijkheid wel gerelateerd aan het feit dat hij hier nog meer naar snakt dan voor Corona? Ja hij had zijn ongenoegen kunnen inslikken, ja zij had excuses kunnen aanbieden en zo zijn er nog tig andere scenario’s te bedenken.
De spanning in de winkel steeg. De negativiteit werd bijna tastbaar. Ik heb mijn half gevulde mandje weer geleegd en heb de winkel verlaten. Naar huis lopend dacht ik aan verdraagzaamheid. Compassie. Respect. Ik werd verdrietig. Als dit al op een doordeweekse dag in de drogist gebeurd waar gaat dit dan naar toe?
Laten we het dag voor dag bekijken. Laten we vandaag proberen eens wat vaker te glimlachen naar een ander. Met iets meer begrip voor zijn of haar (on)zichtbaar lijden. Lach met de mond of ogen. Want zijn we niet allemaal op zoek naar een beetje vriendelijkheid?
Veel liefs, Cynthia | Mira LifeCoach
PS Herken je de gevoelens die ik met je deel? Heb jij vriendinnen met wie je dit wel eens bespreekt? Deel deze BLOG dan met ze. Weet dat je er niet alleen voor staat. We zijn allemaal maar mens. En niemands leven is perfect. Laten we ruimte creëren en elkaar helpen onze wereld een beetje mooier te maken.